Adesmeytos's video:

Παρά το μικρό της μέγεθος, η Σκιάθος έχει πάνω από 50 εκκλησίες και μοναστήρια. Αυτό μαρτυρά ότι οι κάτοικοι ήταν και εξακολουθούν να είναι πολύ θρήσκοι. Οι παλαιότερες εκκλησίες χτίστηκαν περίπου το δέκατο έβδομο αιώνα και είναι διαθέσιμες για τους προσκυνητές ή τους τουρίστες. Αυτή όμως που ξεχωρίζει και πρέπει να επισκεφθείτε είναι η Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Ευαγγελίστρια) Η Βαγγελίστρα όπως το συνηθίζουν οι Σκιαθίτες, βρίσκεται κάτω από την ψηλότερη κορυφή του νησιού, σε ένα καταπράσινο τοπίο. Η οικοδόμηση της άρχισε το 1794 από μια μικρή ομάδα μοναχών του κινήματος των "Κολλυβάδων", που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος με επικεφαλής της ομάδος αυτής τον ιερομόναχο Νήφων. Η κατασκευή της Μονής ολοκληρώθηκε το 1806 και κατέστη το κυριώτερο κέντρο των «Κολλυβάδων» το πνεύμα των οποίων επηρέασε έντονα την ζωή των λογοτεχνών Αλέξανρου Παπαπαδιαμάντη και Αλέξανδρου Μωραϊτίδη αλλά και όλων των κατοίκων της Σκιάθου. Η Μονή Ευαγγελίστριας βοήθησε σημαντικά ηθικά και υλικά τόσο τα προεπαναστατικά κινήματα, όσο και την επανάσταση του 1821. Σ ' αυτήν το 1807, δημιουργήθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε η πρώτη Ελληνική Σημαία με τον λευκό Σταυρό στη μέση επί γαλανού φόντου. Σ ' αυτήν δε ο Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς της Ελληνικής Επανάστασης και εκεί αυτοί κατέστρωσαν το σχέδιο δράσης τους. Στο Mοναστήρι της Eυαγγελίστριας φυλλάσσεται ένας μεγάλος αριθμός ιερών κειμηλίων, ένας πραγματικός ιερός θησαυρός. Τέλος στο παλαιό ελαιοτριβείο της Μονής, στο οποίο πρόσφατα εγκαταστάθηκε και το Λαογραφικό Μουσείο, είναι εκτεθειμένα πολλά οικιακά σκεύη, αγροτικά και οικοδομικά εργαλεία, αργαλειός κ.ά. Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί ένας πρότυπος αμπελώνα για την παρασκευή του περίφημου «Αλυπιακού οίνου», που παρασκευαζόταν πολλά χρόνια πριν. Ηδη το 1998 παρασκευάστηκε και εμφιαλώθηκε δοκιμαστικά στην Μονή ο «Αλυπιακός οίνος» έπειτα από διακοπή l50 περίπου ετών. Το όνομά του το οφείλει στον Ιερομόναχο Αλύπιο, τέταρτο ηγούμενο της Μονής. Για τον «Αλυπιακό οίνο» γράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης σε διήγημά του. Στις δραστηριότητες της Μονής συμπεριλαμβάνονται επίσης η παρασκευή παραδοσιακών γλυκών, μελιού, τσίπουρου, η εμφιάλωση του παραγόμενου ελαιολάδου κ.λπ. σε ποσότητες ικανές για τους προσκυνητές του ναού. Ανηφορίζοντας από τη Χώρα σε μια κατάφυτη περιοχή συναντούμε το ερειπωμένο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Το 1882 ο Σκιάθιος γέροντας Διονύσιος ανήγειρε αυτό το λιτό και απέριττο μοναστήρι. μόλις προσκυνήσετε και ξεδιψάσετε στην εκατονταετή βρύση, αγναντέψτε τη πανοραμική θέα που προσφέρει ο «Πλάτανος», το απέναντι μαγαζί. «Ἀφ’ ὕψους τοῦ μεγάλου βραχώδους λόφου, ἀνάμεσα εἰς τὸ Σιδερόκαστρον τῆς ἀκρογιαλιᾶς, καὶ εἰς τὴν Μεγάλην Σάρραν, τὸ γυμνὸν κατάλευκον βουνὸν τῆς ἀκτῆς, ἁπλώνεται ἀχανὴς ἡ θέα. Ἐκεῖ ὑψηλὰ ἠγείρετο ὁ ναΐσκος τοῦ Προδρόμου». Έτσι παρουσιάζει ο κοσμοκαλόγερος Παπαδιαμάντης τον ναό του Αγίου Ιωάννη του αποκεφαλισθέντα, που βρίσκεται στο κατώφλι της παλιάς Καστροπολιτείας. Το παλιό μοναστήρι, μετόχι της Ι. Μ. Αγίου Διονυσίου του Αγίου όρους ανακαινίσθηκε το 1693 από τον ιερομόναχο Νείλο, ενώ το 1925 κατεδαφίστηκε λόγω καθίζησης του εδάφους και χτίστηκε η καινούρια εκκλησία με δαπάνη της οικογένειας Γαλάτη. Στο περίβολο της εκκλησίας στέκει ένα μνημείο προς τιμή τεσσάρων ανθρώπων που το 1929 σκοτώθηκαν από κεραυνό