CEZARY STAWSKI • VEDAMIR's video: MATECZKA Vedamir wersja czytana 954

Mateczka ... przeczytana przeze mnie ku pokrzepieniu serc... Mateczka Mateczka... Święta Gaja… Pani błękitnooka… a/C/D/E Stworzona nie zrodzona… Dziateczki swoje… kocha Daje im życie… karmi… ziół i owoców mlekiem. F/G/a Drzewa... jej bracia i siostry, sycą powietrze oddechem F/E Natchniona życia kapłanka… Spleciona z ciszą w radości Czuła, świetlista kochanka… Obdarza pełnią wolności Chroni nas, pokój daje… Jest światem ciepłym i wiecznym Coraz piękniejszą się staje… domem dobra bezpiecznym Tym którzy chcą ją niszczyć… zamknąć serce i usta Zostanie pośród zgliszczy… tylko nadzieja pusta... - że pozwolimy odebrać to co nam Gaja dała... - że pozwolimy z niej wyrwać część świadomego ciała - że pozwolimy zawrócić z drogi światła - miłości Nigdy… niech sobie rasa gadzia prawa nie rości Do władzy nad człowiekiem, nad homo sapiens plemieniem Zostawi nas w spokoju… Albo opuści Ziemię… Nic tutaj po was jeżeli... chcecie innych niewolić... Koniec waszego nierządu… wiemy już jak się obronić. Kończymy wreszcie z podłością i oszustwem i zdradą Staniecie i wy... pełni lęku... przed... Galaktyczną Radą. Inspirowany wierszem Małgorzaty Pietruszewskiej pt: Dzieci Ziemi który przytaczam w całości poniżej. 13.01.2021 w Żukowie… Vedamir "Dzieci Ziemi" Małgorzata Pietruszewska Jesteśmy dziećmi Ziemi. Nierozerwalnie z nią związani. Powstali z jej pierwiastków. W jej łonie kołysani. Ona to jest dawczynią życia. Jej woda jest dla nas mlekiem. Jej plony naszym wzmocnieniem I jej powietrze naszym oddechem. Ziemia Słońcem tulona I rozjaśniona Księżycem Jest naszym domem jedynym. Naszym jedynym ukryciem. To nasza matka serdeczna Co chroni nas i wszystko daje, Co znosi wszystko cierpliwie. W swej pracy nigdy nie staje. Zachwyca nas swa uroda. Swym pięknem i majestatem. Wszystko co z nią związane jest dla nas jedynym światem. Ziemia dzieci ma różne.. w tym krnąbrne i nieposłuchane. Co nie szanują niczego, co z miłością jest od niej dane. Dzieci, co gardzą swą matką wykorzystaną i starą. Gdy nie ma co podarować swój wzrok już gdzie indziej mają. I wypatrują w przestrzeni jakiejś bogatej macochy, która da coś lepszego i… będzie znosić ich fochy. Chcą wystartować gdzieś w górę. Szukać innej planety. Myślą, że tam będzie lepiej lecz to bajki niestety. Jej marnotrawni synowie gdy stoczą się całkiem do dna Na Ziemie wrócą skruszeni, bo matka jest zawsze jedna. Wiersz ten dedykuję wszystkim kochającym Ziemię.