Dutch Composers's video: Peter Schat - Adem Op 32

Peter Schat (1935-2003) Adem : een lied voor kamerkoor, Op. 32 (1984) Netherlands Chamber Choir conductor: Huub Kerstens dedicated to het Nederlands Kamerkoor Program note (Dutch): Geschreven in het tweede, zevende en achtste uur van de Toonklok Hoe oud is de liefde? Zo oud als het wiel, of nog ouder? In ieder geval zo oud als het Gilgamesj-epos. Of zo oud als het 3300 jaar oude gedicht uit een Egyptisch koningsgraf, dat ik voor koor heb gezet. Het is een liefdeslied, met een schrijfstift gegrift in het bladgoud onder de voeten van een jonge man, wiens mummi werd aangetroffen in het graf van koningin Teje (uit de 18e dynastie). Een gebed, een zang, een afscheidswoord misschien. Maar als de liefde toen als zo volmaakt zuiver kon worden verwoord, moet zij dan niet reeds lang bestaan hebben op het moment dat deze woorden geschreven werden? En als de liefde het hoogste is tussen de mensen, wat kan er dan eigenlijk nog voor nieuws bedacht worden? Is er dan werkelijk "iets nieuws onder de zon"? En wat te denken van de "Nieuwe Mens", dat centrale concept van iedere nieuwe religie, van iedere nieuwe revolutie? Kent die de liefde dan ineens veel beter? Natuurlijk, onze omstandigheden, onze leefgewoonten, en ook onze spullen, onze artefacten, zijn totaal anders dan vroeger, god zij dank. En al hadden ook de Egyptenaren goede stembanden en oren, zij zouden niet in staat zijn geweest de complexe chromatische muziek te zingen die wij in de 20e eeuw kunnen verwezenlijken. Maar is intussen de essentie veranderd? Kan dat ooit? Is de liefde dan eeuwig? - PETER SCHAT Peter Schat was a Dutch composer and writer on music. He studied composition with van Baaren at the conservatories of Utrecht and The Hague (1952-1958), with Seiber in London (1959) and with Boulez in Basle (1960-1961). Between 1974 and 1983 he taught composition at the Royal Conservatory in The Hague. In 1967 he co-founded STEIM (Studio voor Elektro-Instrumentale Muziek). His awards include the Matthijs Vermeulenprize (1973, for To You) and the Joost van den Vondelprize of the Westfälische Wilhelmsuniversität of Münster (1990). Schat's training was as a serial composer. His first compositions, such as the Introductie en adagio in oude stijl (1954) and the Septet (1957), combine traditional forms, including sonata form, with dodecaphony. But his lessons with Boulez led him to a more radical, strict form of serial thought, and even before that he was regarded in the Netherlands as one of the leading members of the avant garde of his generation. In the fourth part of the Octet (1958), dedicated to van Baaren, it is the players who determine the order of its 12 segments, while in the final part there is occasion for individual improvisation. In Improvisations and Symphonies (1960) free performer invention becomes the central component. The work also reveals Schat's inclination towards the theatrical, with spatial movement prescribed in the form of performer-directed 'promenades'. Of his Boulez-influenced pieces, Entelechie I displays structures with fixed properties and less fixed 'commentaries' upon them in the form of retrospective and anticipatory 'shadows'; the work also involves complex textures in its accumulated heterophonies. However, as Schat subsequently became involved with socio-political issues, he came to associate the static qualities of this piece and its successor, Entelechie II, with what he saw as the immobility of western social institutions serving a cold war mentality; Boulez himself was described as a 'premature specialization', a biological concept relating to a species without a chance to develop. In 1969, Schat was one of the leading figures in another demonstration event -- the notorious 'notenkrakersactie' in which a group of activists disturbed a concert by the Concertgebouw Orchestra, demanding an open discussion of music policy. In the same year, alongside the composers Reinbert de Leeuw, Louis Andriessen, Jan van Vlijmen and Misha Mengelberg, and the writers Harry Mulisch and Hugo Claus, Schat was also involved in Reconstructie, a 'morality' theatre work, again a homage to 'Che' Guevara, about the conflict between imperialism and liberation. The symbolic central character is a US imperialist Don Giovanni, who seduces and rapes the ladies Bolivia and Cuba; his opponent is the Commendatore 'Che'.