Mathew19951's video: Zapluty karze reakcji - Wspomnienia Wykl tego cz 4

Zgodnie z zapowiedzią - pod spodem umieszczam utwór "Lisa" pt. "Patriaszon". Wcześniej jednak chciałbym zwrócić uwagę na jedną kwestię, o której dowiedziałem się niedawno - mianowicie Państwo Polskie obniżyło "Lisowi" emeryturę o połowę. Zacytuję tu słowa Lecha Wałęsy: "O taką Polskę walczyłem!" Patriaszon -- zaplutego karła reakcji... Zawiodłaś mnie srodze „ojczyzno miła" Byłaś mi Najświętszą, aleś się spodliła ! Stałaś się rajem: szubrawców, złodziei, Pijanych kretynów, głupich kaznodziei, Chamów bezczelnych z wisielczymi sznury Wyrostków naćpanych - bazgrających mury Zdobyłaś sławę -- wychodźców, nędzarzy, Siedliska wałkoni, bufonów, kanciarzy, Nibymędrców i błaznów rozsianych po trosze, Fagasów unijnych -- za srebrników grosze.... Jesteś dziwką gadzin zbrodnią wzbogaconych, Notabli rządowych -- scyzorykiem chrzczonych. Na wodzów wybrałaś wieloletnich katów, Którzy twoim dzieciom nie szczędzili batów.... Pijawki medyczne wykończają braci, Za którą to łaskę cały naród płaci... Prostactwem zalałaś młodzieży sumienia Dla swoich żołnierzy masz serce z kamienia Armię Krajową pogrążyłaś w błoto Za ruskie miraże i gudłajów złoto... Gdzie jeszcze się blado święty ogień żarzy Stawiasz banki szmaciarzom z ruiny ołtarzy. Napadłaś niewinnych - walcząc z Arabami Obrońców nazwałaś terrorystami... Wodę z mózgów zrobiłaś swych obywateli A biało-czerwona jest ścierką Brukseli... Ongiś tobie królował dumny Orzeł Biały Dziś ptaszki niebieskie w gniazdku zamieszkały Kradną wszystko dokoła - kto chce i co może... Nikt cię nie szanuje.... Smutno mi Boże ! Mogłem ciebie pożegnać -- śladem Pułaskiego, Zyskując dobrobyt chleba powszedniego, Lecz kochałem cię kiedyś -- wiem - bez wzajemności! Dziś żałuję ofiary straconej młodości... Proszę Stwórcę o ciszę grobowej przystani... A Polska?... Polska zginie razem z „ zaplutymi karłami..." CARITAS PATRIAE SUM AMORE SINE VICIS memento Hufiec zbrojny -- kwiat młodzieży Snem spokojnym w Tatrach leży... Budzą ich modły i ludzkie westchnienia Budzą dzwony Zygmunta i polskie marzenia Oni śpią dalej... i słyszy się mgliście: Niewolnikami zostać - sami chcieliście . . . Nikt już za was więcej krwi swej nie poświęci Bo nie macie rozumu... ani pamięci...