Rozmawiam, bo lubię.'s video: Randka z Tyrmandem

W tym roku minęło 100 lat od momentu urodzin Leopolda Tyrmanda. Żył zdecydowanie za krótko, zmarł na zawał serca w wieku 65 lat. Kiedy myślę o jego życiu, jako pierwsze przychodzi mi do głowy słowo: intensywność. Ilość nagłych zwrotów akcji, przeprowadzek, niespełnień, intelektualnych wojen wypełniłaby biografie co najmniej kilku osób. Podziwiam jego psychiczną siłę, dzięki której podnosi się po trudnych doświadczeniach. Doceniam elegancję, poczucie humoru, a część dialogów ze „Złego” cytuję z radością w codziennych rozmowach. To jedna strona medalu, jest też druga. Irytuje mnie jego podejście do kobiet, denerwuje ciągła potrzeba potwierdzania swojej wartości, czasem połączona z nienośnym deprecjonowaniem innych. Jednocześnie czuję, że za tym ostatnim zachowaniem stoi jakaś dziura w sercu. A to budzi zrozumienie i czułość. Kiedy słucham jazzu – którego fanem był Tyrmand - mam wrażenie, że instrumenty ze sobą rozmawiają. W książce „Tyrmand. Pisarz o białych oczach” rozmawiają ze sobą różne narracje. Autor „Złego” zapisał się w pamięci mu współczesnych na wiele różnych sposobów. Jak składa się portret człowieka z rozsypanych puzzli, w których co rusz brakuje jakiegoś elementu? O tym porozmawiamy z Marcelem Woźniakiem. Zapraszam!