hilakku's video: Salon Niezale nych - Pierwszy List Do Leonarda Cohena 1976

Salon Niezależnych - Pierwszy List Do Leonarda Cohena Ja, panie Cohen, od pewnego już czasu szukam w sobie spokoju... Jak ty, świat cały, Kanadę, w trzydziestych, ja trochę później Polskę zastałem. Kraj taki sam, geografii szerokość i wilgotność powietrza, to wszystko mam, kocham tutaj i mieszkam. Ale wielka Kanada to ocean jodłowy... Nawet kiedyś przywieźli o nim film do mej szkoły A o widzianych nieszczęściach czysto śpiewać jest ciężko, zresztą ja nie mam źle; wiesz, ostatnio się staram tu być supermanem duchowym; wiesz, ostatnio tu robię za ironistę... Czasem piszę, nawet ci się pochwalę swym dwuwierszem najnowszym: "Darmo szkoły i szpitale głodu nie ma przecież wcale"... Gdy tak patrzę na wszystko, wszystko widzę, chcąc nie chcąc, w przyczynowym łańcuchu, coraz dalsze - na dalszym obwodzie, bliskie - blisko, a najbliższe do czucia oddechu i pulsu. tylko siebie zobaczyć nie mogę... Tylko siebie, jak nie można zobaczyć z tyłu, z lewej błotnika w martwym kącie dwóch bocznych luster co pomiędzy? - nikt nie wie. Ze ślepego ogniwa trzeba będzie się kiedyś wyłuskać jak z jajka, by wreszcie pofruwać, polatać... Stary Hindus wciąż mówi: "Teraźniejszość to brama wyłączna do świata" każdy ma jedną z bram tyle bram, a tyle zabitych deskami... ślepych bram rośnie stan, jak pali się lont, i lont nie wie, czy nie kończy się palić. Ja, panie Cohen, jeśli tu się wytoczę ze swej drogi na jeziora tak wielkie jak twoje, wtedy uwierz mi, Cohen, boczne lustra i oczy przestroję na najlepszą dziś drogę, już wyłącznie i tylko na wiatr, wodę, słońce i ogień. Zrozumiałem też dziś, zrozumiałem, jak jeszcze jesteśmy bezbronni, no bo tu na tej ziemi już nie znajdzie się nikt, kto by wszystko to mi udowodnił.