imashti's video:

آزادسازی سوسنگرد تیپ دوم لشکر92 به همراهی نیروهایی از سپاه و گروه جنگ‌های نامنظم، مأموریت یافتند که طی عملیاتی سوسنگرد را از محاصره خارج کرده و مانع اشغال کامل این شهر توسط عراقی‌ها بشوند. گروه رزمی 148 پیاده از لشکر 77 پیاده مأموریت یافت تا در محور حمیدیه – سوسنگرد مانع پیشروی دشمن شود. تیپ دوم زرهی لشکر 92 نیز در تپه‌های فولی‌آباد (‌غرب اهواز‌) مستقر شد. رزمندگان سپاه به اتفاق گروه جنگ‌های نامنظم به فرماندهی شهید دکتر چمران در حمیدیه و دهلاویه مستقر شدند. در صبح روز بیست و ششم آبان‌ماه تیمسار فلاحی همزمان با روشنایی هوا و آغاز عملیات به قرارگاه فرماندهی لشکر، به نزدیکی سوسنگرد آمد تا چگونگی عملیات را کنترل و در صورت لزوم، راهنمایی کند. پس از آغاز عملیات، گروه جنگ‌های نامنظم دکتر چمران که مسئولیت محافظت از منطقه عقب تیپ دوم لشکر92 اهواز را به عهده داشتند، در روستای ابوهمیزه، واقع در 5 کیلومتری جاده سوسنگرد موفق شدند چند دستگاه تانک عراقی را منهدم و افراد دشمن را از آنجا دور کنند. مرحوم سرهنگ امرالله شهبازی فرمانده تیپ دوم لشکر 92 در مورد چگونگی عملیات موفقیت‌آمیز تیپ دوم در آزاد‌سازی سوسنگرد از محاصره نیروهای عراقی می‌گوید: «چون از منطقه سوسنگرد اطلاعات و شناختی دقیق نداشتیم، به اتفاق چندتن از فرماندهان برای شناسایی منطقه حرکت کردیم. یکی از آنها در مورد چگونگی کارها و مأموریت پرسید. ضمن توضیح به او گفتم که فردا حمله را آغاز خواهیم کرد. صبح 26 آبان با سه گردان سازمانی و تحت امر گرفتن گردان 148 پیاده مشهد به سوسنگرد حمله کردیم. هفت کیلومتر با سوسنگرد فاصله داشتیم که یک تیپ دشمن تصمیم گرفت با دور زدن نیروها، ارتباط ما را با اهواز قطع کند. اما با به کارگیری دو گردان 207 تانک و 148 پیاده در دو زمان متوالی پیشروی دشمن را متوقف کردیم. در همان ساعات ابتدای عملیات تعدادی از تانک‌های نیروهای عراقی منهدم شد و در آتش سوخت. در چنین شرایطی تیراندازی بشدت ادامه داشت، با بی‌سیم به من اطلاع دادند که یک گردان همراه با تانک هنگام پیشروی به سمت دشمن به کانالی بزرگ برخورد کرد و نمی‌توانند از آن کانال عبور کنند. به فرمانده گردان دستور دادم چند تن از سربازان را به اطراف بفرستد تا راهی برای عبور تانک‌ها پیدا کند. در همین زمان خبر رسید که یک تیپ ارتش عراق از سمت جنوب به طرف شمال در حرکت است و گویی قصد دارد خود را به پشت یگان‌های ما برساند تا از این طریق مانع انتقال نیروهای ما به اهواز شود. بلافاصله به گروه رزمی 148 پیاده مشهد که به‌عنوان احتیاط در سمت چپ جاده حمیدیه مستقر بود، دستور دادم برای مقابله با تیپ دشمن حرکت کند و مانع پیشروی نیروهای عراقی بشود. ساعتی بعد فرمانده گروه رزمی با بی‌سیم اطلاع داد که با نیروهای عراقی درگیر شده، اما استعداد آنها به قدری است که نمی‌توانند مانع پیشروی همه یگان‌ها شوند. با دریافت این پیام، گردانی که با آنها تا آن لحظه در سمت راست جاده در حال حرکت بود، دستور دادم یک گروهان پیاده را به کمک گروه رزمی اعزام دارند. اما این نیروها هم کاری از پیش نبردند، لذا به بقیه واحدهای آن گردان ابلاغ کردم که با کلیه قوا به آن منطقه بروند و به رزمندگان گروه رزمی 148 ملحق شوند. طولی نکشید که گزارش رسید به یاری خدا و از‌ جان‌گذشتگی رزمندگان، نیروهای دشمن را وادار به عقب‌نشینی کردیم. درگیری نیروهای ما در اطراف شهر سوسنگرد بشدت ادامه داشت. گردان تانکی که به علت برخورد با کانال متوقف شده بود، با پیدا کردن راه مناسبی به طرف نیروهای دشمن در حرکت بود. البته تانک‌ها و نفربرهای عراقی به حدی زیاد بود که حرکت نیروهای ما به کندی صورت می‌گرفت و پیشروی ما را با مشکل مواجه می‌ساخت. چون تانک‌های چیفتن در حال حرکت بخوبی قادر به تیراندازی بودند به فرمانده گروه رزمی دستور دادم به کلیه خدمه تانک‌های چیفتن ابلاغ کند که سوار تانک‌های خود شوند و به طور دسته‌جمعی و با آتش پرحجم و مداوم خود به طرف تانک‌ها و افراد دشمن هجوم برند. از این طریق می‌توانستیم هم در میان نیروهای بعثی رعب و وحشت ایجاد کنیم و هم تلفات و ضایعاتی به آنها وارد سازیم. خوشبختانه این عمل مؤثر واقع شد. تانک‌های چیفتن که در حدود 12 دستگاه بودند، همزمان با هم به طرف دشمن هجوم می‌بردند و تیراندازی می‌کردند. هجوم و یورش همزمان این تعداد تانک موجب عقب‌نشینی و فرار نیروهای بعثی شد. یگان‌های تحت فرمان شهید دکتر چمران به علت نداشتن تانک و نفربر موفق نشده بودند نیروهای بعثی عراق را از منطقه خود به عقب برانند، اما با تمام قوا در مقابل دشمن بعثی ایستادگی کرده و تمامی تلاش خود را برای از بین بردن آنها به کار بردند. هنگام درگیری به من خبر دادند که دکتر چمران مجروح شده است و برای معالجه باید به بیمارستان منتقل شود، بلافاصله مقدمات کار را آماده کرده، دکتر را به عقب برگرداندیم، خوشبختانه دشمن نیز مجبور به عقب‌نشینی شد.»