imashti's video: 4 2

روایت فتح، مجموعه چهارم، قسمت دوم شامل دو قسمت "اشلو" و "سرداری از ایل قشقایی" شلمچه، عملیات كربلای پنج‌ ‌‌چند روزی بیش‌تر از عملیات كربلای چهار نگذشته، بار دیگر لشكر المهدی آماده‌ی عملیات شده است. برادر شهید ناظم‌پور واحد تخریب را آماده مي‌كند. یكی از بچه‌ها كه ادای خبرنگارها را در مي‌آورد، به سراغ كاظم مي‌رود كه مشغول وضو گرفتن است. كاظم سعی مي‌كند كه بگریزد، اما بچه‌ها اجازه نمي‌دهند و بالاخره او را جلو دوربین وا مي‌دارند. كاظم صبورانه، با لبخندی كه حكایت از حجب و عفاف دارد، نگاهش را و صدایش را از دوربین دریغ مي‌كند و منتظر مي‌ماند تا او را رها كنند. بعد از كاظم نوبت مصطفی است. او هم نخست سعی مي‌كند تا دوربین را منصرف كند. سرش را تكان مي‌دهد و مي‌خندد و این‌گونه سعی مي‌كند تا تأثیر دوربین را از نفس خود بزداید. باز هم پیروزی با اوست اگرچه بالاخره دوربین را بپذیرد و چند كلمه درباره‌ی خود سخن بگوید. بچه‌ها مي‌گویند: «بگو كه طلبه هم هستی.» آشكارا سرخی شرم بر چهره‌اش مي‌نشیند، اما باز هم مي‌خندد و از كنار این سخن، زیركانه مي‌لغزد و خود را نجات مي‌دهد. دوربین به هر كجا كه رو مي‌كند، بچه‌ها مي‌گریزند. اگر كسی هم اقبال مي‌كند، مي‌خواهد پیام استقامت خویش را ابلاغ كند. آنها مي‌دانند كه نفس، حجاب آنهاست و برای رسیدن به مقام قرب، تنها از خود گذشتن كافی است. اگرچه تنها از خود گذشتن كافی باشد، اما این نه در توان هر تازه‌رسیده‌ای است. و عجبا، باید باور كرد كه در سراسر جهان، تنها این خیل وفادارانند كه قدرت از خود گذشتگی دارند. اكبر بي‌سیم‌چی، شهید حاج علي‌اكبر رحمانیان، و بعد هم فرمانده یكی از گروهان‌های گردان كمیل. دوربین به هر كجا كه رو مي‌كند، بچه‌ها مي‌گریزند. آنها سعی مي‌كنند كه خود را در میان جمع گم كنند. نام و نشان، سنگیني‌هایی است كه سالكین طریق خدا از آن دو مي‌گریزند و اگر كسی هم از خود سخنی مي‌گوید، هیچ رنگ و شائبه‌ای از عجب در آن دیده نمي‌شود. و بالاخره گمشده‌ی خویش، شهید مرتضی جاویدی را یافتیم، فرمانده شهید گردان فجر. او را كه مي‌بینی به یاد آن چهار روز و پنج شبی مي‌افتی كه در عملیات والفجر دو، با پنجاه نفر از بچه‌های گردان در محاصره‌ی دشمن افتاده بودند و هنگامی كه كار به انتها رسیده بود، مرتضی گفته بود: «ما مقاومت مي‌كنیم و اجازه نمي‌دهیم كه تاریخ تنگه‌ی احد تكرار شود.» اجر مقاومت دلیرانه‌ی آنها پیروزی بود. نام و نشان سنگیني‌هایی است كه سالكین طریق خدا از آن دو مي‌گریزند و مرتضی بالاخره هم در برابر سماجت دوربین تسلیم نشد. مي‌كند و ایل نیز به همراه بهار، و بهانه‌ی این پیوند، دام‌های گرسنه‌ای هستند كه حیاتشان به مراتع سبز وابسته است. سرداری از ایل قشقایی (شهید طمراس چگینی)