Kaszuby24's video: Jubileusz 800-lecia parafii Starzy skiej

Parafia pod wezwaniem świętego Michała Archanioła w Starzynie, należy do grona najstarszych na Pomorzu. Jej powstanie możemy datować na początek XIII wieku, choć wydaje się, że i wcześniej chrześcijaństwo było znane na tym terenie, a jedynie nie istniała jeszcze pełna administracja kościelna. Parafia zawdzięcza swój początek, jak również znaczną część swojej historii opactwu cystersów z Oliwy. Parafię w Starzynie założył książę Świętopełk około 1220 roku, kiedy to klasztor oliwski otrzymał tę wieś w zamian za Puck. W niedługim czasie po przejęciu miejscowości przez Cystersów oliwskich zbudowano w Starzynie drewniany kościół. Sprawowanie patronatu parafialnego lub bezpośrednie prowadzenie parafii i kościołów przez braci cystersów w granicach swych majątków ziemskich było jedną z podstawowych form ich działalności w utrwalaniu chrześcijaństwa na Pomorzu. Od roku 1582 posiadamy nieco więcej informacji, dotyczących kościoła. Zostały one zawarte w aktach wizytacji kanonicznych. Zachowały się one w odpisach bądź w oryginale w Archiwum Diecezjalnym w Pelplinie. W wizytacjach znajdują się relacje o parafii w Starzynie z lat 1582, 1583, 1649, 1686, 1750 i 1766. Zawierają konkretne dane dotyczące wielkości parafii, wystroju i wyposażenia kościoła, a także skąpe wiadomości dotyczące życia religijnego, zarówno ludności jak i duszpasterzy. Akta wizytacji kanonicznych przynoszą również cenne informacje o życiu kościelnym w Starzynie. W okresie istnienia parafii starzyńskiej, jej terytorium wielokrotnie ulegało zmianom. Pierwotne granice parafii trudno jest dziś jednoznacznie określić. Parafia starzyńska została założona dla trzech oliwskich wsi klasztornych: Wielkie Starzyno, Małe Starzyno i Werblinia. Następnie zostały do niej włączone miejscowości: Adel-Dobra, Domatowo, Kłanino, Parszkowo, Sulicice, Radoszewo, Mrzeźnica (Breżinci), Zelewo (Nowine). Z wykazów kościołów i wsi parafialnych w opactwie oliwskim na przełomie XIII/XIV wieku dowiadujemy się, że do parafii Starzyno należały następujące miejscowości: Starzyno, Werblinia, Domatowo, Kłanino, Radoszewo i Parszkowo. Pomiarów geodezyjnych na obszarach swoich majątków dokonywali często sami mnisi oliwscy. Wiadomo, że 9 lipca 1637 roku i 8 czerwca 1938 roku przebywał w Starzynie cysters Robert von Werden, w celu w celu ustalenia granic wsi. W XVII wieku samodzielna dotąd parafia starzyńska stała się filią parafii mechowskiej. Poza Starzynem do parafii mechowskiej należały: Zdrada, Darżlubie, Leśniewo i Domatowo. Po ponownym utworzeniu parafii w 1888 roku przybrała ona kształt pierwotny. Miejscowości należące do parafii w roku 1928 wymienia Zarys historyczno-statystyczy diecezji chełmińskiej, podając jednocześnie ich przybliżoną odległość od kościoła parafialnego: Starzyno z Głuszewem (1,5 km), Kłanino (2 km), Parszkowo (4 km), Połchówko (5 km), Radoszewo (2 km), Starzyński Dwór (2,5 km), Sulicice (3 km), Werblinia (2,5 km). W 1933 roku dekretem biskupa chełmińskiego Wojciecha Okoniewskiego wydzielono trzy osady ze Starzyńskiego Dworu i przyłączono je do parafii Łebcz. Uczyniono tak na prośbę samych zainteresowanych. Od tego czasu granice parafii utrzymały się bez zmian.  Przynależność diecezjalna zaczęła formować się w XII wieku, kiedy to utworzono trzy archidiakonaty: Włocławski, Kruszwicki i Pomorski, które weszły w skład Diecezji Włocławskiej. Archidiakonat Pomorski obejmował północną część diecezji, a więc i teren parafii Starzyno. Stan taki utrzymał się do 20 listopada 1818 roku, kiedy to na mocy bulli „Ex imposita nobis” utworzono przejściowo Apostolski Wikariat Pomorski. 16 lipca 1821 roku została wydana bulla cyrkumskrypcyjna „De salute animarum” podpisana przez papieża Piusa VII. Na mocy jej postanowień Apostolski Wikariat Pomorski został wcielony do Diecezji Chełmińskiej, istniejącej od 1243 roku. Stan taki utrzymał się do 25 marca 1992 roku, kiedy to papież Jan Paweł II bullą „Totus tuus Poloniae populus” dokonał reorganizacji diecezjalnej w Polsce. Parafia starzyńska weszła w skład Archidiecezji Gdańskiej.