kooksmin's video: Aurora Park Jimin ep 2

"Buyurun Bay Park?" Soran gözlerim yüzünde dolaşıyordu, adam cidden yakışıklıydı. "Geç otur." Kendisi sandalyeye oturup bana koltuğu gösterdi. Koltuğa adımlayıp oturdum. Gözlerim hâlâ üzerindeydi. "Derslerin hakkında konuşmayacağım." Kafamı salladım. "Peki o zaman ne konuşacağız Bay Park?" Elini dizlerine vurup burun kemerini sıktı. Ayağa kalktı. Ellerini arkasında kavuşturdu, birbirine kenetledi. "Okulla hiçbir sorunun olmadığı bariz belli, peki sorun ne? Ailen, dış çevren? ... kendin?" Afallamış şekilde ona baktım. "Bu ne demek Bay Park?" Hafif bir öksürük ile boğazını temizledi. "Okula gelmediğin ya da geç geldiğin günler, psikiyatrist'e gidiyormuşsun. Psikoloğun ile konuştum. Annenin ve ya babanın haberi yokmuş. Ben de diyorum ki, dördüncü evre depresyon'un sebebi, nedeni ne?" Psikologlar neden öğretmenlere anlatır bunları ki. "Bunu size anlatmak istemiyorum Bay Park. İzniniz ile dersime gideceğim." Kafasını salladı. "Hayır, Bayan Npity Oh-Na. Hiçbir yere gidemezsin. Son ders. Seni ben bırakacağım evine. Ve annenle konuşacağım." Korkuyla gözlerimi vücudunda gezdirdim. "Hayır, anneme söyleyemezsiniz..." 'Hah' nidasını duyunca gözlerlerine baktım. "Psikiyatriste gittiğini söylemeyeceğim, hayatında ne olduğunu öğreneceğim." Bu sefer 'hah'layan taraf bendim. "Bay Park, sorun herkes. Anneme sorsanız kendini veya da başkasını düşünmez. 'O hep öyledir' der geçiştirir. O bile bana yaptığını unutuyor. Bencillik." Bay Park irislerini irislerimde tutarak kaşlarını çattı. Gözlerimde yalan arıyordu. "Tamam otur şuraya. Sana sınav kağıdını vereceğim. Girmediğin sınavım için." Of'layarak tekrar koltuğa oturdum. Önüme bir sehpa koydu. Kahverengi ve çiçek deseni vardı. Bir sınav kağıdı bir de kalem. Sonum göründü. Anlamadığım bir sürü şey. Her yerde sayılar. Rakam, rakam ve rakam. Yapmaya çalıştım. Oradan baktım, bilmesem de denedim. Ve yine aynı son, güm diye düştüm. "Yapamıyorum Bay Park." Kağıtlarla uğraşan ve üstüne yazı yazan Park bana şaşkınca baktı. "İnanamıyorum, cidden kolay bir sınavdı! Hiç yapmayı denedin mi Oh-Na?" Kafamı salladım. Omuz silktim, bu kadar kolay vazgeçebilirim. Umurumda değil, denedim olmadı, zorlayamam. Saat 23.45'e gelince çıkış zili çalmıştı. Önümden kağıdı alıp bir süre baktı. "İnanamıyorum sana cidden. Çıkabilirsin, annen yarın okula gelsin." Kafa sallayıp onun odasından çıktım.