kooksmin's video: Son Kar - PJM JJK 6

Son Kar Bu bölümleri yazarken, çok uğraştığımı ve birçok işimi ertelediğimi eklemek istiyorum. Emeğime karşı olan tutum üzücü. İllede beğenin demiyorum ama en azından bir yorum ile düşüncelerinizi belirtin ki ona göre hareket edeyim. ~ Şimdi önemli değildi dünya karşımdaki sen oldukça.Önemli değildi duygularım, hislerim. Önemli değildi kalbim, benliğim. Önemli değildi, değil mi? Öyleydi. Gökyüzümü parçaladı bulutlar, ağladı gökyüzüm. Sonra bir anda sen çıktın sahneye; sabah, bir Güneş kadar aydınlıktın. Gece, bir Ay kadar karanlıktın. Savaş açtı mantığım, duygularıma. Boyun eğmedi duygularım, mantığıma. |•Yazar NamJoon sinirliydi. Daha önce kimse kaçmaya kalkmamıştı. Korkuyorlardı. Sinirle gürleyiverdi. "KAÇMAKTA NEDİR?!" Jimin boynunu eğdi, Tae ise Jimin'in boynunu eğdiğini gördüğü gibi bağırdı. "Kaldır o başını!" Jimin, Tae'ye baktı. "Hyung, bunlarda kim?" Jimin duyduğu tok ses ile kafasını ona taraf çevirdi. Korecesi mükemmeldi. Koreli olduğu her halinden belliydi zaten.  Kendi rengine ait olan kahve tonlarında ki saçı, daha önce hiçbir insana bu kadar yekışmamıştır Beyaz gömleği, onun üstüne giyindiği siyah parlak ceketi ve onun gibi siyah pantolonu, her cinsi kendine çekebilirdi. Kravatını anlatmak...tüm giyindiği şeylere uyum sağlamış ve süs olarak durması içinde bir şey takılmıştı kravatın üstüne. Hafif sürülen parlayıcı, ince dudaklarını tapılası yaparken, taktığı küpesi ayrı bir dikkat çeken etkendi. Kemeri de, kıyafetine uymuş ve süslemişti. Jimin gözlerini ondan çekti, Tae ise sinirini çıkarmak istercesine, eli ile saçını karıştırdı hızlı hızlı. Sara ise, herşeyden haberdar ama herşeyi de anlamıyordu. "Ya gamzeli abi, lütfen bağırmaz mısın? Benim abim kendisine bağırıldığında kendini tutamaz ağlar..." NamJoon gelen sesle, arkasına baktı. NamJoon'un eşliğinde ise JungKook'da baktı Saraya taraf. JiMin dudağını ısırmaktan kanattığı dudağından çenesine doğru süzülen kan ile, dudağını dişlemeyi bırakmıştı. JungKook gözüne tatlı görünen kısa ve küçük kıza bakmıştı. Nadir gülümsemesini ona, sunmuştu. "Sara buraya gel..." Tae, direkt olarak Sara'yı çağırmış ve onu uyarmıştı. Sara, NamJoon'un yanından geçip Tae'nin yanına oturmuştu. "Sen küçük kız...senin abin mavi saçlı olan mı?" Sara bir kahkaha bırakıverdi, kocaman kadınlar gibi. "Ben küçük değilim yakışıklı abi..." "JungKook, adım JungKook " "Ay her neyse Kook abi, benim abim Park JiMin, bak şu kısa olan. Gri saçlı, biraz tombik olan şu herkesin mıncıklamak isteyeceği türdeki. Benim biricik abim. Ama bu kare kutu abim yani Tae abim de benim abim. Şu gamzelide benim abim, sende benim abimsin." Konuşmaya başladığında elini 'birşey olmaz' anlamında sallamış, sağ işaret parmağı ile ilk JiMin'i göstermiş, sonra Tae'yi ,ondan sonra NamJoon'u ,en sonda JungKook'u göstermiş ve kurduğu uzun cümle'yi bitirip derin bir nefes almıştı. JungKook gerçekten tatlı bulmuştu bu kızı. NamJoon ise Sara'yı yine ve yine kardeşine benzetmiş ve tüm siniri bir olup gitmişti. "Hyung ben, JiMin ve şu kızı istiyorum." JungKook sert sesini Hyung'u NamJoon'a yöneltmişti. "JungKook; senin için o kadar kız hazırlattım, hiç birini beğenmedin neden bunlar?" Tae bir anda araya girdi. "Hey hey! Kim benim ailemi istiyor!" "Tae..." diyebilmişti JiMin sadece. "Çünkü canım öyle istiyor NamJoon, bunda bir sorun varsa; söyle bana bende bileyim o sorunu." "Hayır hayır... üzgünüm Kook. Sadece ne bileyim... boşver." ~ JiMin ve Sara'yı zor uğraşlar ile Tae'den uzaklaştırmış ve arabaya götürüyordular. Sara ne olduğunu anlamasada, abisinin ağladığını görmek onu üzüyordu. Arkadan gelen, çatallı ve yüksek ses ile; JungKook, onun adamları ve JiMin ile kucağındaki Sara arkaya bakmıştı. Tae ağlarken, onu tutan adamları itekleyerek bağırıyordu. "JİMİN-SHİ!" JiMin göz yaşını bir bir akıttı. Ve tiz sesi ile bağırdı. "TAEHYUNG-SHİ!" Tae burnunu çekti... "JİMİN BENİ UNUTMA KARDEŞİM!" "SENİ UNUTAMAM KARDEŞİM! SENDE BENİ UNUTMA KARDEŞİM!" İkisi aynı anda gülümsedi. "YEMEK YE! ÇOK ZAYIFSIN! SENİ DÜŞÜNÜCEĞİM HER SALİSE!" "SENİ SEVİYORUM KARDEŞİM!" "BENDE SENİ SEVİYORUM KARDEŞİM...!" Ayrılıklardan her zaman nefret eder insanlar. Özellikle ise sevdiğinden ayrılırken, kardeşinden ayrılırken, ailenden ayrılırken, yurdundan ayrılırken... JiMin yavaşca arabaya binerken, Tae'nin sesi bir kez daha duyuldu. Bir kez daha doldurdu kulakları. "DÜNYA'NIN SONU DEĞİL... TANRI KAVUŞTURUR BİZİ!" Sona doğru artan sesi, ses tellerine büyük zarar vermişti...ama önemli miydi kardeşinden yoksun bir hayatın başlangıcında. Değildi.... Yazım yanlışları için özür dilerim yazdığım gibi atıyorum. Yorumlarınızı eksik etmeyin 💜🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤💜