ogród na co dzień's video: Seler - Wysiew odpowiednie warunki i prawid owa uprawa selera

Jak uprawiać... Seler to jedyne warzywo korzeniowe, jakie uprawiamy z rozsady. Wszystko dlatego, że charakteryzuje się długim okresem wschodów nasion i powolnym rozwojem siewek. Podobnie jest w przypadku selera naciowego, więc jeżeli tę roślinę także chcemy uprawiać w naszym warzywniku, to o rozsadę musimy zadbać dość wcześnie. Od momentu wysiewu nasion selera, do uzyskania gotowej rozsady o kilku liściach mija zazwyczaj 8-10 tygodni. Wybór odmian z sezonu na sezon jest coraz większy, ale podstawy uprawy pozostają bez zmian. Wysiew selera przeprowadzamy najczęściej w lutym lub na początku marca. Skrzynkę lub pojemnik wypełniamy podłożem do siewu i pikowania, które dokładnie zwilżamy. Pojemnik może być stosunkowo płytki, bo potem i tak siewki zazwyczaj wymagają pikowania. Nasiona selera są bardzo drobne, staramy się je rozprowadzić równomiernie. Nie przykrywamy ich podłożem, jedynie delikatnie ugniatamy, przez co cały czas mają dostęp do światła. Przykrywamy całość szybą lub folią i stawiamy w ciepłym i jasnym miejscu o temperaturze 18 – 22 stopni Celsjusza. Dbamy o to, by podłoże było zawsze wilgotne aż do pojawienia się wschodów. Okres kiełkowania to 10 – 20 dni. Jeżeli nasze wysiewy przykryliśmy folią, pamiętajmy o codziennym wietrzeniu. Jeżeli zauważymy, że podłoże nieco przeschło, podlewamy je delikatnie za pomocą opryskiwacza. Mniej więcej miesiąc, półtora miesiąca po wysiewie młode rośliny, które mają już 2-3 liście właściwe przepikowujemy do większych doniczek lub pojemników w rozstawie ok. 3-5 cm. Bardzo ważną rolę przy produkcji rozsady selerów odgrywa temperatura, powinna być utrzymywana na poziomie 20-22 st C w ciągu dnia, a nocą 18-20 st. Po jakimś czasie możemy temperaturę obniżyć do 14-18 st. Celsjusza. Ale spadek temperatury poniżej 14 stopni może zahamować wzrost roślin, a nawet przyczynić się do wybijania w pędy kwiatostanowe w późniejszym okresie uprawy. Przy okazji pikowania stara szkoła uczy, żeby skrócić nieco korzenie, które dzięki temu się lepiej rozgałęzią. Uważajmy jednak, by nie skrócić ich za mocno, a także by nie podwijać ich umieszczając w nowym miejscu. Należy też zwracać uwagę, by nie zasypać przypadkiem stożka wzrostu rośliny. Po przesadzeniu sadzonki obficie podlewamy i utrzymujemy stałą wilgotność podłoża. Miesiąc po pierwszym pikowaniu zabieg ten można powtórzyć. Możemy też zasilić w okolicach kwietnia nasze rozsady wybranym nawozem. Selery sadzimy w gruncie najczęściej w drugiej połowie maja, ponieważ rośliny te są wrażliwe na niskie temperatury, w rozstawie mniej więcej 30 x 40 cm. Gleba powinna być żyzna i wilgotna, a miejsce słoneczne. Dołki przygotowane do sadzenia tych roślin możemy zaprawić np. kompostem. W maju gotową rozsadę selera możemy też nabyć w sklepach ogrodniczych. Pamiętajmy, że głębokość sadzenia determinuje formę bulwy. Sadzenie zbyt głębokie sprawia, że bulwy mają wydłużony kształt. Z kolei sadzenie zbyt płytkie może doprowadzić do wzmożonej produkcji korzeni bocznych, co ujemnie wpływa na jakość rośliny. Prawidłowo posadzony seler na nowym stanowisku znajduje się na takiej samej głębokości, jak rósł do tej pory. Nie powinno się uprawiać selera na glebach podmokłych, zakwaszonych lub ze zbyt dużą zawartością wapnia. Na glebach ubogich uprawia się go już w pierwszym roku po oborniku. Seler ma wysokie wymagania pokarmowe, zarówno pod względem azotu, jak i fosforu oraz potasu. Warto więc w miarę potrzeby dokarmiać nasze uprawy ekologicznymi nawozami wieloskładnikowymi, pamiętając aby nawozy zawsze przemieszać z wierzchnią warstwą gleby za pomocą wideł lub grabi. Korzystnie na wzrost i rozwój selera wpływa spulchnianie gleby. Warto więc od czasu do czasu to zrobić, uważając by nie uszkodzić korzeni. Selery trzeba starannie podlewać przez całe lato. Jeżeli zauważymy żółknące liście, możemy je obrywać, pozostawiając jedynie soczyście zieloną nać. Mniej więcej od sierpnia możemy wyrywać te warzywa w miarę potrzeby. Spożywać możemy zarówno jego część podziemną, jak i nadziemną, np. do zup jako składnik włoszczyzny. Podsumowując. Okres wegetacji selera jest bardzo długi i trwa 7-8 miesięcy od siewu do zbioru. Ma on nieco większe wymagania cieplne od marchwi czy pietruszki. Roślina ta wymaga gleb ciepłych, zasobnych w próchnicę i składniki pokarmowe, o odczynie 6,5-7 pH, dostatecznie wilgotnych. Nie może być to gleba zbita, jeżeli taką mamy w ogrodzie należy ją przed sadzeniem spulchnić. Na glebach piaszczystych tworzy dużo korzeni bocznych. Przez okres wegetacji selera, wymaga on zazwyczaj dodatkowego nawożenia, nawet kilka razy w sezonie, w zależności od żyzności gleby oraz systematycznego odchwaszczania i podlewania. Znosi upały, ale lepiej rośnie w lata chłodne, o dużej ilości opadów. Ostatni zbiór przeprowadzamy najczęściej w październiku lub listopadzie, przed nadejściem zimowych chłodów.